Com deia Gabriel Celaya," la poesia es un arma cargada de futuro". Quan tenia 15 anys, vaig descobrir la poesia d'en José Agustín Goytisolo, des de llavors es va convertir en un dels meus poetes predilectes. Va fer una poesia per a la seva filla Julia, que ha estat "bandera" de la meva vida.
Us recomano que la llegiu i que feu cas del que en Goytisolo ens transmet.Aquesta és la versió que va adaptar Paco Ibañez. Escolteu també la versió cantada.
(José Agustín Goytisolo - Paco Ibáñez)
Tú no puedes volver atrás
Porque la vida ya te empuja
Como un aullido interminable
Interminable
Te sentirás acorralada
Te sentirás perdida o sola
Tal vez querrás no haber nacido
No haber nacido
Pero tú siempre acuérdate
De lo que un día yo escribí
Pensando en ti, pensando en ti
Como ahora pienso
La vida es bella, ya verás
Como a pesar de los pesares
Tendrás amigos, tendrás amor
Tendrás amigos
Un hombre solo, una mujer
Así tomados de uno en uno
Son como polvo, no son nada
No son nada
Entonces siempre acuérdate
De lo que un día yo escribí
Pensando en ti, pensando en ti
Como ahora pienso
Otros esperan que resistas
Que les ayude tu alegría
Que les ayude tu canción
Entre sus canciones
Nunca te entregues ni te apartes
Junto al camino, nunca digas:
No puedo más y aquí me quedo
Entonces siempre acuérdate
De lo que un día yo escribí
Pensando en ti, pensando en ti
Como ahora pienso
La vida es bella, ya verás
Como a pesar de los pesares
Tendrás amigos, tendrás amor
Tendrás amigos
No sé decirte nada más
Pero tú debes comprender
Que yo aún estoy en el camino.
Pero tú siempre acuérdate
De lo que un día yo escribí
Pensando en ti, pensando en ti
Como ahora pienso
Aquesta és l'adreça de no sé on.
http://www.google.es/url?sa=t&source=web&oi=video_result&ct=res&cd=1&ved=0CAcQtwIwAA&url=http%3A%2F%2Fwww.youtube.com%2Fwatch%3Fv%3DC7Zsb0Y8Tpg&rct=j&q=palabras+para+julia+paco+iba%C3%B1ez&ei=Nb11S7DYJo_24gaXz-XOCg&usg=AFQjCNGxuOLV8zlqnzmYkpTzNvvsVKkocw
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada